Op 22 november 2017 heeft het Algemeen Bestuur ingestemd met de aanwijzing van de Lucaskerk uit 1964 tot gemeentelijk monument. De kerk met de betonnen klokkentoren aan de Osdorper Ban 130-132 vormt een duidelijk herkenbaar modernistisch baken in Osdorp. Het is de enige kerk in Amsterdam, die als exponent van de nieuwe kijk op de viering van de liturgie en de vertaalslag daarvan in de naoorlogse architectuur, zeer gaaf bewaard is.

Architectuur Sint-Lucaskerk
De vormgeving van het licht is een belangrijk thema in de architectuur, die voortkomt uit een nieuwe kijk op de viering van de liturgie in de tweede helft van de jaren vijftig binnen de Rooms-katholieke kerk. De wijding van het kerkgebouw verschoof van decoratie en luister van het gebouw zelf naar de gelovigen zelf. De kerk 'wordt daardoor het eigen huis waarin de gelovige niet meer bij God op visite gaat, maar waar de Heer in het midden van de samenkomst neerdaalt,' aldus A.J.J. van Rooijen in 'De kerk van Osdorp als spiegel van hedendaags kerkbesef' in De Volkskrant van 6 februari 1961. Zowel in het exterieur als in het interieur komt dit naar voren. Deze kerk van het befaamde architectenbureau Th.Nix en Th. Taen is de enige binnen dit oeuvre in Amsterdam dat zeer gaaf is bewaard.

Stedenbouwkundige context
De Westelijke Tuinsteden staan bekend om hun rationele stedenbouwkundige beginselen. Osdorp vormde de bekroning op deze aanpak met de Sint-Lucaskerk als een prominente vertegenwoordiger van het modernisme. In de configuratie van kerk, pastorie en platanen beplant plein is sinds de oplevering weinig veranderd. De oorspronkelijke bedoeling van de stedenbouwkundige situering is door de vrij liggende positie van de kerk en de samenhang met het plein goed afleesbaar.

Uit de Westerpost van 6 december 2017.